(door Robert)

 

Pinksteren

 

Even ter inleiding:
De 3 grootste feesten bij de Joden zijn oogstfeesten:
Dat is Pascha (Pasen), het Wekenfeest (Pinksteren) en het Loofhuttenfeest.

Met Pascha wordt de uittocht uit Egypte herdacht na het slachten van het paaslam en het eten van het ongedesemd brood.
Bij ons heet het Pasen en is het ‘t feest van Jezus’ opstanding nadat Hij als een lam was geslacht.

Vijftig dagen later is het Wekenfeest en dan herdenken de Joden het ontvangen van de wet, de Thora, bij de berg Sinaï.
Bij ons heet het Pinksteren en dan herdenken we de uitstorting van de heilige Geest.

Israël ontving 50 dagen na Pascha bij de Sinaï de wet als bezegeling van het oude verbond en dat ging gepaard met storm, vuur en aardbevingen.
En de gelovigen ontvingen 50 dagen na Pasen de heilige Geest als bezegeling van het nieuwe verbond, en dat ging ook gepaard met een hevige wind en vuurvlammen.

En wat een interessante gedachte is, is dat Ruth, een heidense vrouw, met Pascha Boaz, een joodse man, leerde kennen en dat ze tijdens het Wekenfeest samen trouwden.
Jezus’ kruisdood heeft de scheiding tussen Joden en heidenen weggenomen en met Pinksteren tot één volk gemaakt.

Oorspronkelijk is het Wekenfeest/Pinksterfeest een blij feest. Maar wij christenen vieren dat maar slapjes, en dat is ook logisch, want de meeste kerken en christenen hebben Pinksteren nauwelijks beleefd. Maar daar komt gelukkig langzamerhand verandering in.

Johannes de Doper kondigde Jezus één maal aan als het Lam dat de zonden wegneemt, en vier keer als degene die doopt met de heilige Geest (en met vuur). Dat was dus duidelijk zijn belangrijkste missie. Maar om dat mogelijk te maken moest Hij dus eerst sterven als een Lam.

En in Handelingen 1:5 herhaalde Jezus het zelf nog voordat Hij in een wolk vertrok:
Johannes doopte met water, maar binnenkort worden jullie gedoopt in de heilige Geest.

Vlak vóór het einde van zijn leven op aarde had Jezus gezegd:
Werkelijk, het is goed voor jullie dat Ik ga, want als Ik niet ga zal de Pleitbezorger niet bij jullie komen, maar als Ik weg ben, zal Ik Hem jullie zenden (Johannes 16:7).

Hier zien we dus dat de heilige Geest Jezus vervangt als vertegenwoordiging van God op aarde en volgens Jezus was dat een vooruitgang. En dat is heel eenvoudig uit te leggen. Jezus kon toen maar op één plek tegelijk zijn, maar de heilige Geest kan overal tegelijk en ín ons zijn. Intiemer kan niet.

En daarvoor had Hij gezegd:
Wanneer iemand Mij liefheeft zal hij zich houden aan wat Ik zeg, Mijn Vader zal hem liefhebben en Mijn Vader en Ik zullen bij hem komen en in hem komen wonen (Joh. 14:23).

Hier zie je trouwens dat je in Jezus kunt geloven en Hem kunt liefhebben zonder dat Hij in je woont, dus zonder dat de heilige Geest in je is gekomen.
Je kunt dat eigenlijk vergelijken met een fles. Jij bent de fles.
Een fles in de rivier wordt omgeven door water, drijft mee met de stroming, voelt de deiningen van het water, en zo kun je ook de heilige Geest ervaren. Maar het kan een stap verder: de dop kan eraf en dan wordt je vol water, en dan word je vervuld met de heilige Geest.
Je zag dat ook aan de discipelen. Ze geloofden in Hem, hadden Hem lief, hadden de heilige Geest bij zich, hadden wonderen gedaan, maar waren nog niet gedoopt in de heilige Geest, totdat Pinksteren aanbrak.

Paulus kwam later in het boek Handelingen gelovigen tegen die niet vervuld waren.
Terwijl Apollos in Korinte verbleef, kwam Paulus na zijn reis door het binnenland in Efeze aan. Hij ontmoette daar enkele leerlingen, aan wie hij vroeg: ‘Hebben jullie de heilige Geest ontvangen toen jullie het geloof aanvaardden?’
Opmerkelijk dat Paulus direct na zijn ontmoeting deze vraag stelde; hij zag het ergens aan dat ze de vervulling met de heilige Geest niet hadden gehad.
Paulus legde hen het een en ander uit en
Toen ze dat gehoord hadden, lieten ze zich dopen in de naam van de Heer Jezus, en toen Paulus hun de handen had opgelegd daalde de heilige Geest op hen neer, zodat ze in klanktaal gingen spreken en profeteerden (Hand. 19:1-6).

In Handelingen zien we dat mensen als reactie op de doop in de Geest uitbarstten in lofprijs, tongentaal en profetieën. Dat is dus normaal en dat wil de heilige Geest dus heel graag doen als Hij in ons komt wonen. Maar wij verstandige christenen zijn het daar dus niet zo mee eens en onze vrome theologie heeft in de kerkgeschiedenis deze kracht van de heilige Geest behoorlijk onderuit gehaald, met name de protestantse kerk. De katholieke kerk is de gaven wel blijven erkennen.

Iets van deze reactie op de doop in de Geest konden we al lezen in Joël en dat werd ook door Petrus aangehaald op de Pinksterdag:
Daarna zal Ik mijn geest uitgieten over al wat leeft. Jullie zonen en dochters zullen profeteren, oude mensen zullen dromen dromen, en jongeren zullen visioenen zien; zelfs over slaven en slavinnen zal Ik in die tijd mijn geest uitgieten (Joël 2:28).

Dit zijn openbarende gaven: profetieën, dromen en visioenen. Hieruit blijkt hoe graag God zichzelf en zijn geheimen rechtstreeks aan alle mensen wil openbaren.
En ik denk dat we – als we echt beseffen dat Hij dat zo graag wil – we ons ook gaan uitstrekken naar die gaven om openbaringen te kunnen ontvangen en doorgeven.

De doop in de heilige Geest is na de eerste eeuw lang een zeldzaamheid gebleven, maar rond 1900 begon er een doorbraak.
Iemand uit de Methodistenkerk en Heiligingsbeweging was een Bijbelschool begonnen. De studenten daar ontdekten na een periode van bidden en vasten dat het verschil tussen christenen toen en de christenen nu lag in het feit of ze wel of niet vervuld zijn met de heilige Geest. Al snel begonnen mensen in tongen te spreken en te profeteren en genezingen te doen nadat ze elkaar de handen hadden opgelegd voor de doop in de heilige Geest.
Een zwarte predikant uit de Heiligingsbeweging, een zoon van vrijgelaten slaven, kwam ook op die school lessen volgen, maar moest vanwege zijn huidskleur op de gang blijven zitten.
Hij begon later in Los Angeles en zijn kerk werd als het begin van de Pinksterbeweging gezien. Heerlijk hè? God gebruikt vaak juist die mensen die door anderen opzij worden geschoven.
Die kerk was interraciaal en vrouwen hadden vaak dezelfde posities als mannen, wat allemaal heel bijzonder was in die tijd.
De diensten waren spontaan en vaak ook emotioneel. Er werd veel gebeden en gevast, en natuurlijk veel lofprijzing en gebruik van de gaven.

Dat de pinksterbeweging uit een voornamelijk zwarte kerk is ontstaan, is daarna lang nog goed merkbaar gebleven: veel zingen met klappen in de handen en veel muziek, veel emoties, vaak schreeuwen tijdens de preken en veel spontaniteit.

De opwekking verspreidde zich onder de kerken, maar er ontstond steeds meer weerstand tegen deze beweging en daardoor vormden de gelovigen die de Geestesdoop ervaren hadden maar aparte gemeenten, de zogenaamde pinkstergemeenten.
Maar later ontstond er vanuit de Pinksterbeweging een charismatische opwekking en sindsdien dringt de boodschap van de vervulling met de heilige Geest toch langzaam door in de kerken.

Het opvallende van de vervulling met de Geest is dat daarna bovennatuurlijke gaven beginnen te werken. God vervult mensen die Hem willen dienen extra. Dienen in eigen kracht met alleen menselijk verstand heeft geen zin, daar genees je geen zieken mee en daar drijf je geen boze geesten mee uit, hoe aardig je ook bent, dus geeft God zijn Geest aan ons net zoals Hij dat bij Jezus had gedaan.
De satan doet alles om ons weerstand te geven tegen het gebruik van de gaven van de Geest, want hij zit ‘m behoorlijk te knijpen als christenen gedoopt worden en de gaven gaan gebruiken. Dat is een rechtstreekse aanval op zijn koninkrijk.

Heel veel christenen doen geen bovennatuurlijke dingen, Jezus was daar de halve tijd mee bezig sinds zijn doop. Dus als je niet bovennatuurlijk werkt, ben je een halve discipel. Niet een half kind van God, maar wel een halve discipel.

Hoe weet je dat je in de Geest gedoopt bent, wat is het bewijs daarvan?
Derek Prince, een heel bekende Bijbelleraar uit de Pinksterbeweging, geeft hier een antwoord op. Hij zegt: problemen zijn het bewijs.
Problemen voor de satan op de eerste plaats en als reactie daarop valt hij aan, maar dat zijn andere problemen dan die je had toen je Jezus nog niet kende, want deze problemen leiden naar overwinning!

Wat de gaven betreft, zegt Paulus in de eerste brief aan de Korintiërs 14:1
Jaag de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, vooral naar die van de profetie.

De uitingen komen bij je eerste ervaring met de heilige Geest vaak spontaan en misschien nog soms, maar over het algemeen moet je er bewust naar streven. Je moet ermee werken. Je moet het oppakken. Het werkt door geloof en geloof is net als een gat in de grond, hoe meer je eruit haalt, hoe groter het wordt.

Misschien leuk en ook leerzaam om een ervaring van Jonathan te vertellen:
Hij had wat dronespullen besteld in Canada en Engeland en zonder bijbetaling kreeg je dat dan niet bezorgd binnen 4 weken en de ander binnen 2 weken. Maar hij wilde het zo graag allemaal over 1 week hebben, vóór de vakantie in Rotterdam. “Dan moet je bidden”, zei ik, “en dan moet je ook geloven dat God verhoort, dat zegt Jezus, en Hij kan het zelfs vanavond aan laten komen”. “Ik geloof dat het vanavond komt!”, zei hij. Maar dat gebeurde dus niet, maar hij bleef toch zijn geloof oefenen. Een week later kwam ik thuis en keek buiten even in de brievenbus – niets. Ik ging naar binnen en even later zei Jonathan: “Jezus zegt dat het in de brievenbus ligt”. Oei, dacht ik, ik hoop dat ik hem niet verkeerd beïnvloed heb. “Ik heb net gekeken”, zei ik, “er ligt niets.” Maar Jonathan bleef aandringen, ”ik weet het zeker”. Ik gaf hem het sleuteltje en hij riep: “Ik heb het!” En ik geloofde het nog niet. Maar ja hoor, het was aangekomen, net voordat we naar Rotterdam gingen.

Als Jonathan doorgaat om te leren in geloof te bidden, dan kan zich hieruit de gave van geloof ontwikkelen. Het gaat dus niet altijd allemaal vanzelf.
(achteraf vroeg ik hem hoe hij die stem had gehoord en toen zei hij dat het geloof ineens sterk aanwezig was, dat Jezus zo sprak).

Paulus spreekt naast het profeteren het meeste over het spreken in tongen.
Dat was met Pinksteren en ook daarna de eerste uiting van de heilige Geest bij de doop in de Geest. Dat kun je in feite ook als de sleutel naar de bovennatuurlijke wereld beschouwen, de wereld van God die Geest is.

De gaven van de Geest waar Paulus over spreekt en die Jezus zelf in overvloed gebruikt heeft, zijn heel wat anders dan natuurlijke gaven, want die kun je in eigen kracht beoefenen. Maar de geestelijke gaven gaan vaak door onze zwakheid heen. Die werken alleen door overgave aan God, aan zijn Geest. Op bovennatuurlijk gebied zijn wij blind, dus moeten we blind vertrouwen op de Geest en in geloof handelen. En dat kan soms best wel wat zweet kosten. Het heeft mij heel wat zweet gekost om de verschillende gaven te gebruiken, maar de drang om het doen was te sterk om niet te gehoorzamen. Dus denk maar niet dat het vanzelf gaat. Je moet ook zelf stappen zetten. Maar dat doe je uit liefde voor God en voor de ander.

De gaven van de Geest zijn als het ware de handen van de liefde. Iemand genezen, een profetie uitspreken, een boze geest uitdrijven houdt veel zegen in voor de ander (en ook voor jezelf).

Ikzelf begrijp helemaal niets van de weerstand die vele gelovigen hebben tegen de werkingen van de heilige Geest. Zonder dat kunnen de diensten saai en droog zijn, vind ik.
De weerstand komt misschien door angst voor excessen?
Vele huwelijken kennen problemen en seks loopt ook niet altijd lekker en er worden veel fouten gemaakt bij de opvoeding van kinderen. Maar moeten wij mensen dan maar ophouden met trouwen en kinderen krijgen? Nee toch?
Of bij het gebruik van de gaven zijn we misschien bang dat we de controle niet kunnen houden, de we de vaste grond niet meer voelen.
Heerlijk toch? Dat is net zoals zwemmen veel lekkerder is dan pootjebaden.

Zoals ik al zei kunnen we in Jezus geloven en liefhebben zonder dat de heilige Geest in ons woont.
We kunnen de heilige Geest in ons hart hebben, maar zonder Hem al te veel plaats te geven in ons leven.
We kunnen Hem in ons hebben en aardig wat ruimte gunnen.
Maar we kunnen ons ook totaal en totaal overgeven.
De heilige Geest dringt zich niet op, Hij wacht op onze uitnodiging.

Pinksteren is feest.
God is liefde en vol kracht. Door de Geest komt Hij veel dichterbij, dat is toch feest?
Jezus is overwinnaar en door de Geest komt Hij in ons, dat is dus toch ook feest?
Laten we feestvieren!